|
Oturumun ilk konuşmacısı, teknik danışman Heinz Marotzke, 1930’dan başlayarak Dünya Kupası finallerinin gerçekleştiği stadyumlar konusunda bir sunum yaptı. “Stadyum” ve “arena” kavramları üzerinde duran Marotzke, arenaların belirleyici özelliklerinin çatıları olduğunu belirtti. Buna göre ilk zamanlarda kısmi olarak, daha çok VIP tribünlerinin üstünü örten örtü elemanları zamanla tüm izleyicilerin üstünü örten çatılara dönüştü. Marotzke, bunlara örnek olarak Roma Olimpiyat Stadyumu ve Stade de France’i gösterirken, günümüzdeki çok fonksiyonlu ve açılır kapanır çatılı stadyumların arenalar olarak adlandırılmasının daha doğru olacağını belirtti. Marotzke’ye göre stadyum-arena ayrımını belirleyen diğer faktörler şunlar:
 | 1930 Finali'ne ev sahipliği yapan
Uruguay'daki "Estadio Centenario" |
- Oyun sahası (yönlenimi, hareketli-sabit ya da esnek olup olmayışı)
- Koşu pisti (Örneğin Stade de France sahip olduğu atletizm pistine rağmen hareketli tribünler sayesinde stadyum ve arenanın bir birleşimi olarak görülüyor. Marotzke, Almanya Dünya Kupası stadyumlarından Berlin ve Stuttgart haricindekilerin arena olarak nitelendirilebileceğini ifade etti )
- Işıklandırma sistemi (Mimarisi, çatıyla entegrasyonu)
- Elektronik skorbord
- Ses sistemi (çatıyla entegrasyonun yarattığı akustik koşullar ve atmosfer)
- Tamamlayıcı İşlevler
Maroztke, stadyumların standartlarıyla ilgili olarak FIFA ve UEFA tavsiyelerinin yer aldığı “Football Stadia- Technical Recommendations and Requirements” adlı yayından da bahsederek, stadyum tasarımında öncelik verilmesi gereken ‘güvenlik’ faktörünün ardından oyunu teşvik etmeye dönük şu eylemlerin geldiğini belirtti:
- Oyuncuların popülaritesinin artırılarak promosyona ve pazarlamaya uygun hale getirilmesi
- Televizyon ve medya haklarının pazarlaması ve ticarileştirilmesi.
Yazı ve Fotoğraf: Sena Özfiliz
|
