Kent Rantını Aktaran Belediye

/P>

Keşmekeşe altyapı yetişmiyor

Nüfusu 12 milyonu geçen İstanbul’un bu nüfusuna her yıl 350 bin kişi katılıyor. Bu nüfus artış hızıyla yıllık artışlar önce 400 binler, sonra 450-500 binlerle ifade edilecek. Göçleri frenleyecek ana müdahale, Anadolu’da çekim merkezleri oluşturan bir bölgesel planlama olabilirdi. Ancak plana sırtını dönen neoliberalizm, yoğun nüfus artışına teslim olunca, İstanbul’un en büyük sorununu ulaşım ve altyapı yetersizliği oluşturdu.

İstanbul Belediyesi’nin ana işi de her geçen gün arapsaçına dönen İstanbul trafiğine çözümler üretmek (!) oldu. İstanbul’un nüfusunun 1 milyonu gördüğü yıl sadece 56 yıl önce, yani 1941 idi. İstanbul nüfusu 1955 yılında 1.5 milyonu bulmuş, 1970’te 3 milyonu görmüştü. İstanbul, 37 yıl sonra ise 2007’de yaklaşık 13 milyonluk bir megapol... 37 yılda 10 milyon artış!.. İstanbul, bu hızı azaltamazsa, 2023 yılında yaklaşık 21 milyonluk, 2050 yılında ise 49 milyonluk bir megapol olacak. Bugün, Türkiye nüfusunun yüzde 17’sini barındıran İstanbul, 2050’de Türkiye nüfusunun yarısının yığıldığı bir “bölge” olacak. Düşünmesi bile ürkütücü!..

Göçün önü kesilmeli

Göçlerin önünü kesmeden İstanbul’un aşırı nüfus yığılmasından kaynaklanan bir dizi kent sorununa, sosyal, ekonomik, politik sorununa da çözüm üretmek neredeyse imkânsız. Küresel kent olma saplantısı ve bugüne kadar gerçekleşen yıkıcılığı tamir çabası, kıtlaşan kamu yatırımlarının da İstanbul için kullanılmasını dayatmaktadır.

2008’e kadar İstanbul’daki yatırım stoku 24 milyar YTL’ye ulaşırken sadece İBB eliyle yürütülenler 10 milyar YTL’ye yaklaşıyor ve ağırlığını ulaştırma projeleri oluşturuyordu.