Kılıçoğlu Sineması Tehlikede

BR>
UNUTULAN ‘ÇIĞLIK’LAR

Eskişehir’de kentin gelişmesini “daha çok inşaat”ta gören imar rantı sevdalılarıyla Koruma Kurulu arasındaki bu yakışıksız çatışmanın tek nedeni Kılıçoğlu Sineması değil; bir de yılların çekişme alanı, “Eski Fabrikalar Bölgesi” var ki kentin sadece imar tarihinde değil, “demokrasi tarihi”nde de çoktan yerini aldı...

Anımsanır mı bilmem, 90’lı yılların sonlarında yayımlanan “Bir Kentin Çığlığı” adlı kitapçık, Eskişehir’e egemen olan “plansız ve çıkarcı betonlaşma”yı ulusal yüzakımız “Anadolu Üniversitesi”nin kentine yakıştırmayan herkesi ayağa kaldırmıştı...

                                                                                                     Eski Fabrikalar Bölgesi’nde tarihsel kiremit fabrikaları

Yerel meslek kuruluşları ve STK’lerce hazırlanan kitapçıkta özetle deniyordu ki: “Fabrikalar bölgesi, kentin ortasında eşsiz bir dinlence ve kültür alanı olanağı sağlamaktadır. Betonlaşan Eskişehir’in yegâne nefes alma yeridir.”

Bu “tarihsel çığlık” kamuoyunda öylesine destek buldu ki bugün Eskişehir’in “örnek kent” gösterilmesini sağlayan başarılı “belediye başkanları” da aynı çığlığın önderleri olarak seçim kazanmışlardı.

Şimdi aradan sadece 10 yıl geçti… yerel basında Vedat Alp’in yazdıklarını birlikte okuyalım: (Şehir-14 Temmuz 2010)

“Fabrikalar Bölgesi 10 yıl öncesine kadar ‘Eskişehir’in Akciğeri’ olarak tanımlanıyor ve korunması için kıran kırana mücadele veriliyordu… şimdi ise yalnızca koruma kurulu, birazcık direniyor; direndiği için de eleştiri yağmuruna tutuluyor. Bölgeyi yapılaşmaya karşı korumak dün ‘kente karşı tarihi görev’ sayılırken bugün ‘kente karşı suç’ gibi gösteriliyor. ‘Yapılaşmaya engel çıkartan’ Koruma Kurulu üyeleri neredeyse ‘yatırım düşmanı’ ilan edilecekler.”

İşte böylesi bir “tersine rüzgâr”la eşzamanlı olarak görevlerinden uzaklaştırılan kurul üyeleri, bakanlarının kendilerine “sahip çıkma”sını bekledikleri mektuplarında bu durum için de bakın neler söylüyorlar: “Bölgedeki eski endüstri yapılarının günümüz koşullarına uygun işlevlendirilen örnekleri kurul onaylı projelerle hayata geçirilmiştir. Bunlar arasında ‘eski hal’ binası, Haller Gençlik Merkezi olarak restore edildiği işleviyle, ‘Türkiye’de kültürel mirasın korunması’nda önemli yol alınmasını sağlayan TKB tarafından da ödüllendirilmiştir.”

Çünkü Eski Fabrikalar Bölgesi’ndeki “koruma amaçlı imar” uygulaması, endüstri mirası niteliğindeki eski fabrika yapılarını çağdaş ve kültürel işlevlerle kullanmak, geri kalan tüm alanları ise kente “nefeslenme-rekreasyon bölgesi” olarak armağan etmeyi öngörüyor...

Hayallerimizi süslemeye başlayan, onur kaynağımız, örnek kentimiz Eskişehir’in mimarları, yazarları, hatta siyasetçileri ve 10 yıl öncenin “çığlık” atan aydınları... buna nasıl karşı çıkabilirler; anlamak mümkün değil.