İstanbul'da İşe Bisikletle Gitmek Hayal mi?

strong>Ayten Çelik: ‘İki buçuk ayda bir kamyon laf yedim’

24 yaşında. Müzisyen. Hürriyet Mahallesi’nde oturuyor, Galata Kulesi’nin dibinde bir darbuka okulunda çalışıyor. İki buçuk aydır işe bisikletle gidiyor. Günlük güzergahı: Hürriyet Mahallesi, Şişli, Osmanbey, Harbiye, Elmadağ, Taksim Meydanı ve Galata Kuledibi. Günde 10-12 kilometre yapıyor.

1. Benim güzergahımda bisiklet yolu mu? O da ne?

2. Motorcu arkadaşımın ilk öğrettiği sarılardan (dolmuş ve taksi) uzak durmak olmuştu. Birkaç otobüs şoförü benimle yarışmaya kalktı, komikler… Yayalar da tuhaf. Geldiğimi görüyorlar ama yola atlamaktan geri durmuyorlar. 2.5 aydır bir kamyon laf yedim. Gündüz kaska bakıp “Aa tipe bak, oha lan uzaylı” diyorlar. Akşam bir grup genç “Şöyle bisikletim olmadı” diye başlayıp küfrediyor. El kol hareketi yapanlar, arabayla sıkıştıranlar… Geçen gün babam bile sayılamayacak yaşta bir adam “Beraber gidelim mi?” dedi. Tabii etraf böyleleriyle dolu değil. “Hey bisikletin çok güzel!” diye içtenlikle bağıran yaşıtlarım da var, “Kızım ne güzel yapmışsın” diyen teyzeler de…

3. İstanbul değil de içinde yaşayanlar tehlikeli desek daha doğru! Yollar bozuk, trafik curcuna, bisiklet yolu yok lakin yine de kullanılamaz değil. Sorun klişe deyimle sadece insanlarda. Yol istiyorsun beş karış surat, yol senin, geçmek istersin müsaade etmez. Her gün 10-12 kilometre kendi kendime söylenerek geçiriyorum. Kibar yaya ve sürücü görünce bisikleti bırakıp ağlamak istiyorum! İki teker büyük medeniyet ama kimse farkında değil, farkında olanların da umurunda değil.

4. Bisiklet için ne isteyeyim, daha arabaya doğru düzgün yol yok. Çağlayan Meydanı’na Adalet Sarayı dikeceğiz diye canımıza okuyorlar. Sabah bisikletle geçtiğim yolun yönü akşam değişmiş oluyor. Bağlantı sorunu olmayan bir bisiklet yolu yapılsa, bir de daha çok insan binse bisiklete ne güzel olur…