|
strong>‘Demokraside böyle şey mi olur?’
Kars’ta Başbakan’ın ‘ucube’ olarak nitelediği insanlık anıtının yapılmasına ön ayak olan dönemin AKP’li Kars Belediye Başkanı Naif Alibeyoğlu’yla konuşuyoruz. Alibeyoğlu hem anıta ‘ucube’ yakıştırması yapılmasına üzülüyor hem de yıkımı fermanının çıkarılması için “Ne kadar hazin, demokrasilerde böyle şey mi olur?” diyor.
- Sizin AKP’den belediye başkanlığınız döneminde Kars’ta yaptırılan Özgürlük ve Barış Anıtı’na Başbakan Erdoğan’ın “ucube” demesini ve oradan kaldırılması için gerekenin yapılması gerektiğini söylemesini nasıl karşıladınız?
Anıtın yapıldığı bölge gecekondu alanıydı. Bizim kentsel dönüşüm projemiz vardı. O bölgeyi boşaltıp gecekondularda yaşayanları TOKİ’nin yaptığı konutlara yerleştirdikten sonra yeşil alana dönüştürdük. Daha önce Kars Kent Konseyi’nde stratejik planımızı hazırlamıştık. Bunun çerçevesinde Kars’ın vizyonunu belirlemiştik. Ayrıca da Kars’ın sembolü olacak bir anıt yapılmasına karar vermiştik. Daha sonra Kars Belediye Meclisi’nin oybirliğiyle kentsel dönüşüm çerçevesinde bir park yapılması kararı alındı. Bu parkın ortasına da bir anıt yapalım, dedik. Habil’le Kabil’den bu yana iyilikle kötülüğün, güzellikle çirkinliğin mücadelesi var. O nedenle dünyaya bir insanlık, barış mesajı verelim dedik. Ama dünyadan çok bizim kendi kendimize böyle bir mesaj vermeye ihtiyaç var.
Dedik ki: “Bu anıt Türkiye’nin de sembolü olsun.” Bu, dünyanın en yüksek ikiz anıt heykeli oldu. İki insan gibi görünüyor ama aslında tek insan. Birisi güzellik ve iyilik elini uzatıyor. Öbürü kötümserlik ve çekimserliği simgeliyor. İkisi birleştiğinde insanın özü ortaya çıkıyor.
- Siz bu anıtın dünyadaki soykırım anıtlarına karşı dikildiğini de söylemiştiniz...
Evet. Soykırım anıtları kan davalarını pompalıyor. Buna karşı insanlık anıtı yapalım, dedik. Kars biliyorsunuz 40 yıl işgal gördü. Acılar çekti. 1877 Berlin Antlaşması’yla Ruslara savaş tazminatı olarak bırakılmış. 90 bin askerimiz tek mermi atmadan o coğrafyada şehit olmuş. Yine 1893 savaşı destanı var.
- “Ucube” anıtın yapılış öyküsünü anlatır mısınız?
2005’te ihaleye çıkarıldı. Yapmaya başladık. Aradan iki yıl geçti. Anıtın yapımı belli bir aşamaya gelmişken birilerinin araya girmesiyle sanki o bölge SİT alanıymış gibi gösterilmek istendi. Erzurum Koruma Kurulu geldi, baktı. Orasının SİT alanı olmadığını tescil etti.
O arada yaptığımız parkın içinde anıtın bulunduğu parseli tescillendirelim dedik. Koruma Kurulu anıtın bulunduğu parseli tescil etti ve anıtın yapımının devamına karar verdi. Bizden çevre düzenlemesine ilişkin de bir proje istendi. Biz bu anıtın yapımını sürdürdük. Arkasına 50 bin kişilik bir amfitiyatro, onun arkasından kaleye bir teleferik yapacaktık. Ama ne yazık ki nereden geldiğini bilmediğimiz siyasal baskı sonucu engellemeler geldi. İnşaatın başlamasından üç yıl sonra kaynak bulamadığımız için çalışma ağır aksak devam etti. Derken imar müdürümüzden Koruma Kurulu’nun inşaatın durdurulmasına karar verdiğini öğrendik. Gerekçe de orada bir tarihi askeri tabya olmasıymış. Oysa orada tabya filan yok. 1945 yılında kaleyi korumak amacıyla bir korugan yapılmış. Daha sonra kapanmış, hayvanlar için bir barınak haline getirilmişti.
- Peki, o koruganı ne yaptınız?
Onlarca araçla orayı da temizledik ve insanlık anıtının altında Sarıkamış şehitlerimizin de anılacağı, savaşın en kötü yanlarını gösteren bir insanlık müzesi yapalım dedik. İnsanlık anıtının tam altında da 35 metrelik vicdanın gözyaşı olacaktı. Ermenistan’daki soykırım müzesinde yanan ateşe karşı buraya ateşi söndürecek suyu getirecektik. O da yapılamadı. Bitmemiş bir inşaata ilişkin fikir yürütmek, yorum yapmak ne derece etiktir? Bunun takdirini kamuoyuna bırakıyorum. Beğenmeyebilirsiniz. Gerçi heykeltıraşımız (Mehmet Aksoy) kabul etmiyor ama ucube de diyebilirsiniz. Ama kaldırılması kararını veremezsiniz.
|
