Hindistan’ın Mumbai
kenti, “Varoş Milyoneri” filmiyle gündeme geldi.
Filmin meraklandırdığı turistler, “Asya’nın en büyük varoşu”nda
filmin hikayesini gözleriyle görme imkanı buluyorlar. Hindistan'da geçen
“Slumdog Millionaire“ yani “Varoş Milyoneri“ adlı film bu yılki Oscar Ödül
töreninde büyük başarılara imza attı. Film sekiz Oscar Ödülü kazandı.
Eleştirmenler ise hâlâ filmin bu kadar ödülü hak edip etmediğini tartışıyor.
Filmde, kentin yoksul semtinde yetişmiş bir genç, Türkiye'de "Kim 500 milyon
ister?" adıyla bilinen yarışma programına katılıyor. Sorular, çocukluğunda
yaşadığı olaylarla ilgili olduğu için hepsini doğru bir şekilde
yanıtlayabiliyor. Filmin geçtiği bölgenin adı Dharavi. Burası, sadece Mumbai’nin
değil aynı zamanda Asya’nın en büyük varoşu.
Hindistan’ın en büyük şehri Mumbai'nin merkezindeki
Churchgate tren istasyonunda, işadamları, dilenci ve
turistlerden oluşan kalabalığın arasında rehberimiz Ghanesh ile
buluşuyoruz. Trenle Dharavi'ye gitmenin 20 dakika kadar süreceğini belirten
Ghanesh, amacı batılı turistlere gerçek Hindistan’ı göstermek olan,
“Reality Tours” adlı seyahat acentesinde çalışıyor.
1,75 kilometrekareye 1 milyon insan düşüyor
Trenle kısa yolculuğumuzun ardından Dharavi’ye ulaşıyoruz. Ana caddeye ilk
baktığınızda, küçük taş binalar ve tezgâhlar dikkat çekiyor. Tezgâhlarda kavun,
çay ve Hindistan’a özgü yiyecekler, sokaklardaysa çocuklar, inekler ve bir kaç
tane korna çalan otomobil gözünüze ilişiyor. Dharavi’nin ana caddesi, bu haliyle
Hindistan’ın diğer şehirlerindeki caddelerden hiç de farklı görünmüyor.
Ghanesh, bölgenin özelliklerini şöyle anlatıyor:
“Dharavi, 1,75 kilometrekareye bir milyon insanın düştüğü bir yerleşim
birimi. Burada çok farklı işletmeler var. Geri dönüşüm firmaları, dikiş, gıda ya
da deri üretimi yapan işletmeler. Toplamda 10 bin farklı branş bulunuyor. Her
yıl burada 650 milyon dolar değerinde mal üretiliyor. Dharavi’yi diğer yoksul
semtlerden farklı kılan da bu. Şu anda en büyük geri dönüşüm bölgesindeyiz.“
Günde 2 Euro’ya çalışıyorlar
Çöp toplayıcıların getirdiği plastik şişeler küçük odalarda parçalara
ayrılıyor. Hemen yanındaysa erkek ve kadınlar, karton kutuları düzleştiriyor.
Daha şanssız olanlara koruma gözlüğü ya da maske kullanmaksızın eski konserve
kutularını temizlemek düşüyor. Yol aldıkça sokaklar bir o kadar kirli ve dar
hale geliyor.
Küçük ve karanlık bir fabrika binasında Mohdso Haib adlı bir
çalışana rastlıyoruz. Fabrikada öğütücü üreten Haib, haftada altı gün çalışıyor
ve günde 2 Euro kazanıyor. Birkaç yıl daha çalışıp, biriktireceği parayla
memleketine dönüp kendi işini kurmak istiyor. Rehberimiz, Dharavi’nin neden bir
çekim merkezi olduğunu şöyle anlatıyor:
“İşçiler buraya, Mumbai’nin bir hayaller şehri olduğu için geliyor. Bu da,
buraya her gelenin iş bulabileceği anlamına geliyor. Aileleri evde kalıyor.
Onlar ise Dharavi’deki fabrikalarda yaşıyorlar çünkü gecekondu mahallesinde de
olsa bir odanın fiyatı çok pahalı. Bildunterschrift: 10 metrekarelik bir odanın
aylık kirası 27 Euro.“
Güç, varoş ağalarının elinde
Kiraları, zamanında kentin bu semtine kaçak ev inşa etmiş “varoş
ağaları” olarak adlandırılan kişiler topluyor. 1997 yılında inşaatların
yasal hale getirilmesiyle, hükümet, kanalizasyon altyapısını ve halka açık
birkaç tuvalet inşa etti. Fakat bunların sayısı yine de çok az. Örneğin bir
tuvaleti bin 500 kişi kullanıyor.
1993 yılında, Müslümanlarla Hindular arasında çıkan ve sadece Mumbai'de bini
aşkın insanın hayatını kaybettiği çatışmalardan sonra Dharavi, Hindu ve
Müslüman bölgesi olmak üzere ikiye ayrılmış durumda. Bir bölgenin hangi dini
gruba ait olduğu ise bayraklarla anlaşılıyor. Ghanesh, bayrakların anlamını
merak eden turistin merakını gidermeye çalışıyor:
“Burası bir Müslüman mahallesi. Bunlar, aynı zamanda her camide de
görebileceğiniz dini bayraklar. Hinduların bayrakları safran renginde,
Müslümanların ise yeşil…“
İki buçuk saat sonunda turumuz sona eriyor. Ghanesh, bizi tekrar tren
istasyonuna bırakıyor. Mumbai-Churchgate İstasyonu'nda gerçek Hindistan’ı görmek
isteyen daha pek çok Batılı turist bekliyor.
Kaynak: Deutsche Welle
|