|
Bu yıl 10 Haziran-21 Kasım tarihleri arasında düzenlenecek olan Venedik Bienali 52. Uluslararası Sanat Sergisi’nde Türkiye'yi “Don't Complain” başlıklı enstelasyonuyla Hüseyin Alptekin temsil edecek. Garanti Bankası’nın sponsorluğunda gerçekleşen sergiye, T.C. Dışişleri Bakanlığı, T.C. Başbakanlık Tanıtma Fonu Kurulu ve Venedik Bienali/Türkiye Pavyonu Dostları destek veriyor. Platform Garanti Güncel Sanat Merkezi’nin yöneticisi Vasıf Kortun’un küratörlüğünü yaptığı serginin koordinasyonunu ise İstanbul Kültür Sanat Vakfı üstleniyor. Bu yıl, Türkiye Pavyonu, 300 bin kişinin izlemesi beklenilen Venedik Bienali’nin ana mekânı olan Arsenale'nin Artigliere binasında yer alıyor.
Konuyla ilgili bir açıklama yapan Garanti Bankası Genel Müdürü Ergun Özen, “Venedik Bienali, ülkelerin kültür politikalarının gösterildiği, küresel bir kültür platformu. Türkiye’nin, bu yıl bienalin ana mekanındaki özel bir pavyonla temsil edilecek olması, ülkemizin tanıtım faaliyetleri açısından büyük önem taşıyor. Bu platformda Türkiye’nin gittikçe daha etkin biçimde yer alması kaçınılmaz. Bu konuda sürdürülebilirliğin sağlanmasını, sanat anlayışımızın, Türk insanının bakış açısını yansıtacak bir duruşla, birinci ağızdan anlatılmasını diliyoruz” dedi.
Türkiye Pavyonu'nun küratörü Vasıf Kortun ise şimdiye kadar kişisel çabalarla Venedik Bienali'nde yer edinebilmiş olan Türkiye'nin gelecekte bienal katılımı açısından süreklilik sağlanması için devletin de bu gibi sanatsal aktiviteleri kurumsal politika olarak benimsemesi gerektiğini söyledi.
 | | Hüseyin Bahri Alptekin |
Hüseyin Alptekin'in "Don't Complain" adlı eseri bir dizi tek hücreli odanın birbirine yarım ay biçiminde kenetlendiği bir enstalasyondan oluşuyor. Her odada ayrı bir zihinsel alan kurgulanıyor. Sergideki her odacığın içinde, LCD ekranlarda, art arda gelen imgeler yer alıyor. Hüseyin Alptekin’in "incidents" (küçük vakalar) diye adlandırdığı bu imgeler uzun süreler boyunca benzer yerlerden çekilen anlık fotoğrafların ardarda gelerek birleştirildiği anlatısal videolardan oluşuyor. Sanatseverler, gerçek bir ev gibi düzenlenen mekânları gezerken, odalarda yer alan iskemle ve koltuklara oturabilecek ve videoları izleyebilecekler.
Hüseyin Alptekin aralarında 1995 yılında 4. ve 2005’te 9. Uluslararası İstanbul Bienalleri, 24. Sao Paulo Bienali (1998), 4. Cetinje Bienali (Sırbistan Karadağ, 2004), Manifesta V, 47. “Ekim Salonu: Sanat, Yaşam ve Kargaşa” sergisi (47th October Salon: Art, Life and Confusion, Belgrad 2006) ve 2003 yılında Walker Art Center’da gerçekleştirilen “Coğrafyalar Nasıl Biçim Alır” (How Latitudes Become Forms) sergisinin de bulunduğu birçok sergi ve sempozyuma katıldı.
Türkiye Pavyonu’nun açılış etkinleri çerçevesinde 8 Haziran Cuma günü San Servolo Adası’nda bir de parti düzenleniyor. Türk Pavyonu Açılış Partisi’nde kökleri halk müziğine dayanan, konserlerinde gerek canlı çizim tekniği gerekse dans performansları ile dünyanın her yerinde ilgi gören Baba Zula sahne alacak.
“Don’t Complain” (Şikayet Etme) Hakkında
 
Hüseyin Alptekin'in Venedik Bienali'ndeki sergisinin başlığı "Don't Complain" (Şikayet Etme) aynı zamanda sergi için hazırladığı ışıklı tabelada da yazan cümle. Bu çelişkili başlık bir hoşnutsuzluk içeriyor. "Şikayet etme" diyen kişi de şikayet etmektedir. Bu hoşnutsuzluğun nedenleri hakkında olduğu kadar, kimi kime şikayet edildiğine dair bir kuşku da uyandırmakta.
Sergi, bir dizi tek hücreli odanın birbirine yarım ay biçiminde kenetlendiği bir enstalasyondan oluşuyor. Gürcistan ve Batı Asya'da görülen bir tür restoran modelinden esinlenen enstalasyonda ayrı ayrı zihinsel alanlar kurgulanmakta. Söz konusu restoran modelinde, açık ya da kapalı bir avlunun çevresine konumlandırılan birer odalı, özel ve mahrem yemek alanları bulunuyor ve tüm müşteriler özel kabinlerinde toplanırken, Avrupa restoran tarihinin kamusallığı içermesinin aksine, ortak alanda ayrı ayrı tercihlere işaret ediliyor. Sergideki her odacığın içinde, LCD ekranlarda, art arda gelen imgeler yer alıyor. Bu imgeler, yaşamın önemli anlarının, başat tarihlerin, büyük anlatıların dışında, gelişigüzel, minör, anonim, kendi küçük mitlerini oluşturan, dikkatimizi çekmeyen, sinemayla fotoğraf arasında salınan yüzlerce görüntünün art arda gelmesinden oluşuyor. Hüseyin Alptekin bunlara "incidents", yani küçük vakalar diyor. Yani, anlamlandırmamıza kimi zaman gerek bile olmayan, hayatın küçük vakaları. Örneğin, "Bombay Incident" ve “Rio de Janeiro Incident” birbirine benzeyen bir akışı olan, ama birbirine binlerce kilometre uzaktaki iki plajdan sekanslarla oluşuyor. İki plajın detayları, birbirlerine tüm özelliklerinini ele vermek yerine sadece siluetlerini gösterircesine örtüşerek ve benzemeye başlıyor.
 
Bir başka "incident"ta ise, Alptekin sokakta yaşayan dilsiz bir siyah çöp toplayıcısının hayatını dört mevsim boyunca izliyor. Kaydedilen, bu kişinin sokak köşesinde, terkedilmiş bir arabanın çevresinde, bir çöp bidonun yanında dönen hayatıdır. Belediye çöpçüleri ve mahallenin müdavimleri ile gayriresmi bir ekonomi ve mahzur görülen bir illegalite, bir otoekoloji içinde, ta ki terkedilen araba çekilip götürülene kadar hayat sürüyor. Alptekin’in yerinden edilmişlerle, küreselleşmenin görünmez kıldıklarıyla, tasarlanmamış bu müellifsiz kozmosla benzer bir yörüngede süren empatik ilişkisi uzun yıllara dayanmaktadır. Sürekli yolcu oluşu, evinden ve yerel konumundan “kaçışı” başka mental mekânların görünmeyen ama tam da göz ucunda olan yönlerini kazıyan karıştırması belli bir bilgi nesnesi ve çalışma biçimi oluşturmakta.
|
Buluşmalar
