Cargill’e karşı hazırlanan raporda, “Şeker piyasasında tam serbestleşme ve nişasta bazlı şeker (NBŞ) üretiminde yüzde 60 kota artışı istiyor. Bununla hedef Türk tarımı ve çitfçisinin iflasa sürüklenmesi ve sonuçta Türkiye’yi Cargill tarafından yönlendirilen ucuz bir mısır deposu durumuna getirmektir. Cargill, bu ülke insanını ya cahil ya da saf sanmaktadır. Bu ülke insanı 600 yıl boyunca Cihan Devleti idare etmiş nesillerin torunlarıdır, ne cahildir, ne de saf” denildi.
70 bin ton artar
Hürriyet'te yer alan habere göre; Cargill, “Şeker Piyasası, Mevcut Durum ve Değerlendirme Raporu-Ocak 2018” isimli raporunda, şeker üretiminin büyük bölümünün kamunun elinde olduğu mevcut şeker piyasası için “Olabilecek en kötü durum” iddiasında bulunmuştu. Cargill, Türkiye’ye kotaların tamamen kaldırılması, kamunun elindeki şeker fabrikalarının satılması ya da kotaların otomatik olarak arttırılarak NBŞ’nin önünün tamamen açılması şeklinde 3 farklı model önermişti. Kotaların tamamen kaldırılıp şeker fabrikalarının özelleştirilmesi durumunda NBŞ üretiminin 700 bin ton artarak 2023’te 1 milyon 590 bine çıkacağı vurgulanmıştı.
Pankobirlik’in ilgili kamu kuruluşları ve bakanlıklara dağıtmaya hazırlandığı karşı görüş raporunda dikkat çekici tespit ve öneriler şöyle: “Cargill’in iddia ettiği gibi NBŞ ile pancar şekeri aynı değildir. Pancar şekeri doğal yollardan; NBŞ ise mısır nişastasından kimyasal yollarla elde ediliyor. Kyoto protokolüyle ülkeler arasında başlayacak emisyon ticaretinde Türkiye’nin en önemli kozlarından biri şeker pancarıdır. Bir dekardaki şeker pancarı, 6 kişinin bir yıllık oksijen ihtiyacını karşılamakta. Fabrikada işlenirken havaya verdiği karbondioksitin 26 katı oksijen üretmektedir. Ülkemizde yılda 800 bin hektarda pancar üretimi yapılabilecekken, 350 bin hektarda yapılıyor. Geri kalan 450 bin hektarlık alanda biyoyakıt amaçlı pancar üretilmesi durumunda fosil yakıt kullanımı dolayısıyla emisyon 15 milyon ton azalacak.
AB normlarında 1 ton karbondioksitin absorve edilmesi için 15 Euro gerektiğinden ülkemize 225 milyon Euro’luk çevresel faydası olacak. İşte bu nedenlerle ne AB ne de ABD hiçbir zaman pancar ve pancar şekeri üretiminden vazgeçiyor.
Dünyanın en pahalı ikinci şekerini yediğimiz yalandır. Türkiye’de şeker fiyatları dünya ortalamasının altındadır. Üstelik 1/3 oranında eksik kapasiteyle çalışan fabrikaların tam kapasiteyle çalıştırılması dünyanın en ucuz üreticilerinden biri olmamız için yeterlidir.”