'İstanbul’da Eski Kent Merkezleri ve Gecekondu Mahallelerinde Kentsel Dönüşüm ve Sosyo-Mekânsal Değişim' başlıklı araştırma, İstanbul’un 'kentsel dönüşüm' veya 'yenileme alanı' ilan edilen altı mahallesinde yürütüldü. Başıbüyük, Derbent, Aydınlı, Tarlabaşı, Tozkoparan ve Bezirganbahçe bölgelerini kapsayan çalışmada, mahallelerdeki bin 362 haneden 6 bin 101 kişiyle anket yapıldı.
Araştırmada, bölgede yaşayanların, kente yerleşme süreçleri, yerleştikleri dönemler, yaşadıkları mahallelerin ve konutların özellikleri ve mülkiyet bilgilerinin yanı sıra gelir ve tüketim biçimleri, kentte ve yaşadıkları mahallelerde kurdukları ilişkiler, kentsel dönüşümü algılama biçimleri ve kentsel dönüşüme karşı geliştirdikleri tavır incelendi.
Araştırmada “Dönüşüm alanı ilan edilen mahallelerde yaşayanların koşulları ve olanakları önerilen kentsel dönüşüm modeli ile uyumlu mudur? İnsanların kentsel dönüşüme ilişkin fikirleri ne yöndedir ve bu yönde talepleri var mıdır; varsa, bu talepler nelerdir? Bu mahallelerde yaşayanların yaşam koşullarının ve kalitesinin bu dönüşüm sonucunda iyileşme şansı var mıdır?” gibi sorulara yanıt arandı.
Kentsel dönüşüm uygulamalarının barınma meselesini çok daha sorunlu hale getirdiği vurgulanan çalışmanın sonuç bölümünde, “Bu dönüşüm sürecinde mülksüzleşen ya da giderek yoksullaşan kesimlerin kentle bağlantıları iyice muğlaklaşmakta; yersizleşme ve yurtsuzlaşma olarak adlandırılabileceğimiz bir süreç ortaya çıkmaktadır” denildi. 'Mülk, Mahal, İnsan: İstanbul’da Kentsel Dönüşüm', bu alandaki literatüre önemli bir katkı sunuyor.