Bir fotoğrafçıdan hazırladığı bir sergi ya da gösteri için – eğer elinde sözkonusu çalışmasını ya da işlerinin bu biraradalığını anlatan yazılı bir öykü yok ise – ortak bir başlık, bir sergi adı ve/veya bir metin istenir. Bu tür yazılı metin ve açıklamalar fotoğrafçıyı ve fotoğraflarını anlamanın, yaptığı işlerle ilişki kurmanın ilk adımı olarak düşünülür.
Ben şu anda işte tam da böyle bir noktadayım.Fotoğrafla uğraşmakta olduğum son 3 yılın çalışmalarının bir bölümünü İstanbul’da Fotografevi’nde açmakta olduğum ilk sergi vesilesiyle biraraya getirirken, seçtiğim fotoğraflarıma bakmalı ve büyük bir ihtimalle herhangi birinizin çıktığı bir yolculuk sırasında tuttuğu seyahat güncesinden farklı olmayacağını bildiğim ortak bir başlık bulmalıyım. Ve işte serginin başlığı: “parçalar ve taslaklar”.
Biliyorum ki, fotoğraflarımdan bazıları sadece şimdi oldukları gibi sadece birer taslak olarak kalacak. Bazılarınınsa zaman içinde dönüşerek bir başka dizinin parçası olmalarını ve daha kendilerine ait başlıklarını bulmalarını diliyorum. Fakat onlar şu anda bu halleri, bu biraradalıklarıyla, “parçalar ve taslaklar”.
Bir fotoğrafçı olarak niyetimin, bir fotoğrafla bir şeyleri tarif etmek, açıklamak ya da bir cümle kurmaktan çok belirli bir görüntüye dair sahici bir duygu, bir tepki uyandırabilmek olduğunu hissediyorum. Beni fotoğrafın gerçeğin tıpkı çekini yapan yanı değil de, insana dokunan, kalbine, aklına ve ruhuna nüfuz eden, edebilen yanı daha çok ilgilendiriyor.
Roland Barthes’in söylediği gibi aslında, “herşey verili” ve fotoğrafta benim için önemli olan
bu “herşeyin” fotoğrafçı tarafından görüntüye nasıl dönüştürüldüğü, bu dönüşüm sırasında fotoğrafçının niyeti ve izleyicide hangi bilmediği duygu ve soruları ne kadar harekete geçirebildiğidir.
Ve yine Barthes’in söylediği gibi, “adlandıramama beceriksizliği rahatsız etmenin en iyi belirtilerinden biridir.” Ben de buradan yola çıkarak, fotoğraflarımla izleyiciye verebileceklerimi herhangi bir açıklama yapmaksızın vermekten yanayım. Açıklamamak ama bir izlenim oluşturmaktan yanayım.
“Parçalar ve Taslaklar” için seçtiğim fotoğraflar, fotoğrafla bir başka farkındalıkla, daha içerden ilgilenmeye başladığım son 3-4 yıl içinde farklı farklı ülkelerde çekildi. Bugün için onları birarada tutan şey ise hepsinin birer “parça” olması.
Bu sergi için arkadaşım ve meslektaşım Laleper Aytek’in destek ve yardımına teşekkürlerimle.
Toplam 30 adet çalışmamın yer aldığı bu sergi, Epson 2200 yazıcı, Epson Ultra-Chrome mürekkep ve Epson Fine Art Velvet kağıt kullanılarak basıldı.
Yuri Korshunov
slowdrag@gmail.com
Açılış ve kokteyl: 28 Ekim 2005 saat: 18:00-20:00,
Yer: Fotografevi Koç Allianz Galerisi
Fotografevi: Tütüncü Çıkmazı No:4 Beyoğlu-İstanbul
Telefon: 0212 249 02 02
Yuri Korshunov
1961`de Vladivostok, Rusya’da doğdu.
80`lerin basinda 3 yıl Vladivostok’da Müzik Kolejine devam etti ve ardından 8 yıl müzisyen olarak çalıştı.
1991’de Kanada’ya, 1996’da da ABD’ye göç etti.
1996-2003 arasında ABD, San Francisco’da General Electric ve Levis’s de bilgisayar mühendisi olarak çalıştı.
2003 yılında Bodrum’a taşındı.
Fotoğrafla 2001 yılından beri ilgilenmektedir.