Ölüm merasimleri, sosyal ritüel niteliklerini 20. yüzyılda özellikle "ulusal" liderler kültü üzerinden devam ettirmişlerdir. 20. yüzyılda, ulusal devletler, bu ritüelleri şehirsel topografyalar ve mimarilerle beslemişlerdir.Atatürk'ün ölümü de Türkiye Cumhuriyeti için adanmış bir ömrü temsil etmesi bakımından sosyal bellekte yüksek sembolik öneme sahiptir. Bunun mimari ifadesi ise Atatürk'ün ölümünden 14 yıl sonra uygulanmış Anıtkabir dir. Volkan ve Itzkowitz psikanaliz alanı içinde bu paradigmayı şöyle açıklar:
‘Ulusal lider olarak, Atatürk halkı için gerekli, idealize edilmiş bir araç haline geldi. Onsuz yaşanamayacak, psikolojik terimle öldürülemeyecek kadar çok idealize edildi. Ölümünden sonra, vücudu mumyalandı ve yas tutan Türk milleti son gömülüşünü 15 yıl erteledi.’
Bu dosyada, Anıtkabir'in mimari topografyası ile birlikte, bu ölümün temsiliyetinin diğer yansımaları olan Bruno Taut tasarımlı katafalkı, Etnografya Müzesi'ni ve Ankara arka planını bulabileceksiniz.