Birleşik Devletler bugünlerde yeni bir protesto dalgasıyla çalkalanıyor. Protestoların merkezinde ise bir parça ip var. Çamaşır ipi, Birleşik Devletler'e özgü bir sınıf, özgürlük ve çevre tartışmasının merkezinde yer alıyor. Mahalle dernekleri ve ev sahipleri tarafından getirilen kurallar milyonlarca evin sakininin çamaşırlarını dışarıda kurutmasını yasaklıyor. Gerekçeleri ise, çamaşır iplerinin kötü görünmesi ve hatta bölgedeki emlak fiyatlarını aşağı çekmesi.
Fakat bir grup 'çamaşır ipi isyancısı', 'yasal riskler almak pahasına' bu kurallara karşı çıktığını söylüyor. Bu grup, yüksek miktarda enerji harcayan kurutma makinalarını kullanmayı reddederek karbon salımlarını azaltmanın yurttaşların görevi olduğunu savunuyor.
Çamaşır ipi hareketinin önderi Alexander Lee aynı zamanda Çamaşır Listesi Projesi'nin de kurucusu. Vermont merkezli proje 'kurutma hakkı' için mücadele ediyor. Lee, destekçilerinin çok farklı sosyal gruplardan geldiğini, çevreciler, Hristiyan anneler ve radikal ev sahiplerini biraraya getirdiklerini söylüyor. Lee, 1995'te üniversite öğrencisiyken, kampüsünü ziyaret eden anti-nükleer aktivist Helen Caldicott'un sözlerinden etkilenmiş: "Hepimiz çamaşırlarımızı asarak kurutursak nükleer endüstrisinin sonunu getirebiliriz."
Resmi rakamlara göre çamaşır kurutma makinaları evlerin elektrik kullanımının yüzde 6'sını oluşturuyor. Bu, buzdolabından sonra en büyük elektrik kullanım payına eşit. Alexander Lee, asıl rakamların bunun üç katı olabileceğini düşünüyor. Lee'ye göre, eğer her üç kişiden biri, yılın beş ayı boyunca çamaşırlarını ipte kurutursa, 2020'ye kadar 2,2 milyon ton karbon tasarrufu yapılabilir. Lee, "Çamaşır ipi hareketi, karşı karşıya olduğumuz üç sorunla ilişkili olduğu için büyüyor: Enerji krizi, çevre krizi ve ekonomik kriz. Enerji tasarrufu yapmanın yurtserverlik gereği olduğunu düşünüyoruz. Beyaz Saray'da da çamaşır ipi asılmalı" diyor.
‘Çamaşır görmek istemiyoruz’
Mahalle Dernekleri Enstitüsü'nün sözcüsü Frank Rathbun ise, temsil ettikleri ve çoğu çamaşır ipini kısıtlayan on binlerce derneğin haklı olduğunu düşünüyor. Rathbun, "Mahalledeki konut şirketleri evleri satmaya çalışıyor ve çoğu çamaşır iplerinin mahallenin görünümünü bozduğunu, satışlara zarar verdiğini düşünüyor. Mesele ne olursa olsun, mahallenin görünüşü, ev fiyatlarını ve satışları etkiliyor" diyor. Rathbun'a göre, insanlar nasıl perdelerini açtıklarında çöp görmek istemiyorsa, başkalarının çamaşırlarını da görmek istemeyebilir. Bunun kararını verecek olanlar ise mahalle sakinleri olmalı.