Sandıktan 'Kent' ve 'Mimarlık' için Ne Çıktı?

Ertuğ Uçar: Yerel yönetimlerden en önemli beklentim, merkezi yönetime direnç

Şu andan geriye doğru baktığımda, yerel yönetimlerle ilgili beklentilerin seçimden sonra değil de Gezi’den sonra değiştiğini görüyorum. İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin Gezi’den sonraki yüzeysel yeşil alan paniğine bakarsak; biraz aklı başına gelir gibi olmuştu, ama çok geçti. İstanbul’da merkezi alanlarda kurtarılabilecek yerler çoktan gitmiş durumda; hatta 10 sene önce gitmişti. Bundan sonrası için hastanelerin, okulların yerini değiştirme, kamu kurumlarını başka yerlere taşıyıp onların yerlerini pazarlama gibi hareketler yapmamalarını umuyorum; ama orada da yerel yönetimlerden ne beklediğimiz hiç önemli değil. Çünkü bunu onlar değil, merkezi yönetim belirlediği için; yerel yönetimlerden direnebildikleri kadar direnmelerini bekliyorum. Yerel yönetimlerden en önemli beklentim, merkezi yönetime direnç. Sonuçta İstanbul, şimdiye kadar ona direnemedi.

Bu ‘projeli seçim’ olayı, benim çok tuhafıma gidiyor. Ben kaldırımda yürüyemiyorum; ne projesi? Bir yerden bir yere gidemiyorsunuz; eczaneden bir şey alacaksınız, arabayı nereye sokacağınızı şaşırıyorsunuz… Böyle olunca benim için projelerin hiçbir anlamı yok. Şehirli için de ne anlamı olduğunu bilmiyorum. Müteahhitler, iş adamları, yatırımcılar için olabilir de; işine gidip gelen vatandaş için projelerin ne önemi olduğunu bir türlü anlayamıyorum. Ama olduğunu görüyoruz.

Can Çinici: Mimarlık kamuoyunun gayet medeni beklentileri var

Benim umutlarımla, beklentilerimle, Türkiye’de olanlar birbirinden çok farklı; bu nedenle olanlar, benim için hep bir sürpriz. Bu memlekette bizim ‘beyaz Türk’ değil de ‘siyah Türk’ olduğumuzu, azınlık olduğumuzu düşünmeye başladım.

Mimarlık kamuoyunun gayet medeni beklentileri var; projelerin şeffaf süreçlerle elde edilmesi gibi yeni olmayan, çokça dile getirilen şeyler. Bunlar, o kadar yeni şeyler değil ki; bir proje nasıl elde edilir, bir mimara nasıl iş verilir, bir iş nasıl formüle edilir? Medeni dünya bunların çözümünü bulmuş; sadece onları uygulamak gerekiyor. Aslında iş çok basit. Onun karşılığı olabilecek mimari birikim bu ülkede fazlasıyla var. Sadece keşke dinleseler diyorum. Beklentim, bütün bu Gezi sürecinden, yani insan odaklı demokratik süreçten sayın Kadir Topbaş’ın veya Başbakan’ın, Bakanlar Kurulu’nun etkilenmesi; bir şeyler öğrenmeye çalışması… Ama ne kadar etkiler; inanın bilmiyorum.

Mimarlık öyle bir şey ki, insanlar bu konuda çabuk değişemiyorlar. Politikacıların avantajı, mimarlık camiasının dışında olmaları... Mimarlık ve kent işi, aslında kendilerinin Türkiye’de hiç bilmedikleri bir iş. Aslında medeni dünyada da politikacılar bu işlerden çok fazla anlamazlar; ama bileni getirirler, uygun yöntemlerle iş verirler. Burada meslek kuruluşlarının çözüm önerilerinin dinlenmesi lazım. Kent mekanı aslında politik bir şeydir. Ben, bunun farkında olmalarını istiyorum.